uzewnętrznić się

См. также в других словарях:

• uzewnętrzniać się – uzewnętrznić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} objawiać się na zewnątrz, uwidaczniać się, wyrażać się w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego niezadowolenie uzewnętrzniało się wyraźnie. W rozmowie z dziewczyną uzewnętrzniła się jego nieśmiałość. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pokazać — dk IX, pokazaćkażę, pokazaćkażesz, pokazaćkaż, pokazaćał, pokazaćany pokazywać ndk VIIIa, pokazaćzuję, pokazaćzujesz, pokazaćzuj, pokazaćywał, pokazaćywany 1. «dać coś zobaczyć, podać coś do obejrzenia; wskazać, zademonstrować coś» Pokazać… …   Słownik języka polskiego

• objawić — dk VIa, objawićwię, objawićwisz, objawićjaw, objawićwił, objawićwiony objawiać ndk I, objawićam, objawićasz, objawićają, objawićaj, objawićał, objawićany 1. «dać wyraz czemuś (zwykle swemu uczuciu, stanowi itp.), uczynić coś jawnym, widocznym;… …   Słownik języka polskiego

• uzewnętrzniać — ndk I, uzewnętrzniaćam, uzewnętrzniaćasz, uzewnętrzniaćają, uzewnętrzniaćaj, uzewnętrzniaćał, uzewnętrzniaćany uzewnętrznić dk VIa, uzewnętrzniaćnię, uzewnętrzniaćnisz, uzewnętrzniaćnij, uzewnętrzniaćnił, uzewnętrzniaćniony «okazywać na zewnątrz …   Słownik języka polskiego

• uzewnętrznienie — n I 1. rzecz. od uzewnętrznić. 2. lm D. uzewnętrznienienień «przejaw, zewnętrzny wyraz czegoś» Dzieło artysty jest uzewnętrznieniem jego talentu. uzewnętrznienie się rzecz. od uzewnętrznić się …   Słownik języka polskiego

• odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… …   Słownik języka polskiego

• wyzwolić — dk VIa, wyzwolićlę, wyzwolićlisz, wyzwolićzwól, wyzwolićlił, wyzwolićlony wyzwalać ndk I, wyzwolićam, wyzwolićasz, wyzwolićają, wyzwolićaj, wyzwolićał, wyzwolićany 1. «uczynić kogoś wolnym, niezależnym, obdarzyć wolnością, uwolnić kogoś, coś od… …   Słownik języka polskiego

• przebudzić — dk VIa, przebudzićdzę, przebudzićdzisz, przebudzićbudź, przebudzićdził, przebudzićdzony przebudzać ndk I, przebudzićam, przebudzićasz, przebudzićają, przebudzićaj, przebudzićał, przebudzićany «przerwać komuś sen; obudzić kogoś» Przebudził kogoś… …   Słownik języka polskiego

• zagrać — dk I, zagraćgram, zagraćgrasz, zagraćgrają, zagraćgraj, zagraćgrał, zagraćgrany 1. «wykonać jakiś utwór na instrumencie muzycznym (lub na instrumentach muzycznych); o instrumentach muzycznych: wydać dźwięki, zabrzmieć» Zagrać walca, mazurka,… …   Słownik języka polskiego

• znać — 1. Dać o sobie znać a) «ujawnić się, zwrócić na siebie uwagę, czasami w przykry dla otoczenia sposób; o zjawisku, tendencji itp.: uzewnętrznić się»: Po kampanii prasowej, jaka się wówczas rozpętała w mediach, gwałciciel przycichł. Dał znowu o… …   Słownik frazeologiczny

• zabłysnąć — dk Va, zabłysnąćnę, zabłysnąćbłyśniesz, zabłysnąćbłyśnij, zabłysnąćnął, zabłysnąćnęła a. zabłysnąćsła, zabłysnąćnęli, zabłysnąćnąwszy 1. «wydać błysk, błyski, ukazać się jako błysk, zajaśnieć blaskiem» Słońce zabłysło zza chmur. Latarka zabłysła… …   Słownik języka polskiego